ผมเป็นแค่เด็กบ้านนอกเรียนจบแค่ชั้นม.3 เคยกินกับข้าวแย่สุดก็ข้าวต้ม ต้มกับเกลือ แต่ทั้งหมดมันมีความสุขที่ออกมาจากครอบครัวอย่างแท้จริง มันเป็นแรงผลักดันให้ผมสู้ชีวิต ไม่เคยคิดท้อแต่ต่อการสู้ชีวิตถึงชีวิตที่มีอยู่ไม่ได้สวยงามแบบคนอื่นเขา คำพูดของพี่พงศ์ ถือเป็นแรงผลักดันของใครหลายคนได้ดี พี่สมพงศ์ แซ่ลี ในวัย 36 ปี เดิมทีเป็นคนจังหวัดน่าน แต่ต้องมาดิ้นรนสู้ชีวิตในอำเภอนาหม่อม 3 ชีวิต ตัวเอง ภรรยา และลูกชาย ย้ายมมาอยู่นาหม่อม ประมาณกว่า 4 ปี
อยากให้พี่เล่าถึงเรื่องราวในชีวิต ตั้งแต่จำความได้ ความยากลำบาก
-จริง ๆ ครอบครัวผมลำบากมากครับ ลำบากชนิดที่เรียกได้ว่าอดมื้อกินมื้อ รับจ้างทำไร่ข้าวโพด ไม่เคยได้รับความสบายแบบคนอื่นเขาไม่มีเงินมีทอง จะทำอะไรในวัยเด็กมันมันต้องดิ้นรนด้วยตัวเองหมด การกินข้าวกับเกลือถือเป็นอะไรที่สุดยอดมากแล้วครับ ถ้าถามว่ากินทำไม ผมคงต้องตอบว่าไม่กินก็คงอดแล้ว ในบางครั้งก็อยากกินอะไรอร่อยแบบเพื่อนเขา แต่พอมองกลับไปเราไม่มีพ่อแม่ก็ไม่มี มันต้องประหยัดมาก ถ้าเราไม่ประหยัดอดออมแต่เด็กเราคงไม่มีอะไรกินนะลูก คำนี้ก้องในหูอยู่ตลอด นั่นคือคำที่แม่สอน
พูดถึงแรงผลักดันในชีวิตที่ทำให้เราต้องมาสู้ชีวิตที่นาหม่อม
-ตอนที่ผมตัดสินใจเข้ามาที่นี่ เพราะมีพี่ชายที่เรารู้จักเข้ามาใช้ชีวิตที่นาหม่อมอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว เขาก็ชวนให้เรามาช่วยงานเป็นลูกมือให้เขา ผมจึงได้มาอยู่ที่นี่ ผมอยู่มาถึง 4 ปี ช่วยงานเขาทุกอย่างทีเขาต้องการไม่เคยเกี่ยง ผมเรียนรู้มันไปเรื่อย ๆ ในส่วนของการทำน้ำเต้าหู้ วัตถุดิบ การผสมผสานให้มันลงตัวแบบอร่อย หลังจากนั้นผมจึงได้ตัดสินใจบอกเขาว่าผมอยากออกมาทำร้านเป็นของตัวเองบ้าง จะได้มีรายได้ไว้เลี้ยงครอบครัว เขาก็ยินดีที่จะให้ผมออกมาทำด้วยลำแข้งตัวเอง มาจนถึงทุกวันนี้
ผมขายมานานกว่า 2-3 ปี คนในพื้นที่จะคุ้นเคยรถขับผ่านไปก็แวะซื้อช่วยอุดหนุน และได้ขายที่สี่แยกตรงนี้เป็นประจำขายมา 2-3 ปี บางวันก็จะวนไปเรื่อย ๆ ตามซอยหมู่บ้านต่าง ๆ ขายตั้งแต่ 4 โมงเย็นจนถึง 1 ทุ่ม ทางเข้าโรงเรียนโรงเรียนธรรมโฆสิต ก็จะมีบางทีเราก็จะเอาน้ำเต้าหู้ของเราไปช่วยในงานบุญของหมู่บ้าน เช่นงานทอดกฐิน เป็นต้น ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่นี่ ผมต้องบอกว่าคนใต้น่ารักมาก ช่วยเหลือผมตลอด
เล่าถึงการใส่ชุดฮีโร่ในการขายของ ทำไมถึงใส่
-ขายมาระยหนึ่งคนมันเริ่มเงียบ เงียบมากครับ บวกกับโรคโควิด-19 ทำให้คนไม่กล้าออกมาจับจ่าย ตัวผมเองก็เป็นคนที่อารมณ์ดีระดับหนึ่งจึงอยากมีไอเดียใหม่ๆ คอยสร้างรอยยิ้มให้กับลูกค้า หรือประชาชนทั่วไป จึงได้เกิดไอเดียการนำเอาชุดฮีดร่มาสวมใส่ในการค้าขาย ซึ่งเรียกลูกค้าได้ดีบางคนขับรถผ่านไป เห็นเราแต่งตัวเป็นฮีโร่ก็ต้องวนกลับมาซื้อมาสอบถาม ก็มีแต่เสียงหัวเราะกันไป มันทำให้มีความสุขและมีกำลังใจที่จะขายของต่อ มีความสุขทั้งคนขายคนซื้อ
โดยผมจะมีชุดทั้งหมด 2 ชุด คือสไปเดอร์แมน และกัปตันอเมริกา ในอนาคตคิดไว้ว่าจะต้องเพิ่มชุด เพราะลูกค้าก็ร้องเรียกว่าให้พ่อค้าแต่งมาเยอะ ๆ แต่งมาให้ครบทุกตัวฮีโร่ โดยเฉพาะในกลุ่มเด็ก ๆ จะชื่นชอบเรามากเป็นพิเศษอยากจะถ่ายรูป ทุกวันนี้ยอดขายดีขึ้นมากครับ ดีขึ้นมากกว่าเดิมกลับบ้านไปก็มีความสุขทุกครั้ง
กล่าวถึงคนต่างจังหวัดที่มาสู้ชีวิตในหาดใหญ่ (ให้กำลังใจข้อคิด)
-ข้อนี้สำคัญมาก ผมอยากฝากบอกทุกคนว่าอย่าท้อเลยครับ ผมคนหนึ่งที่มาโดยไม่มีอะไรวิชาความรู้ก็ไม่มี มาอาศัยเรียนเอาข้างหน้า การเรียนรู้ไม่มีคำว่าสายถ้าเราหาความชอบเจอ ทำในสิ่งที่รักโดยอย่างยิ่งคนต่างจังหวัดที่เข้ามาใช้ชีวิตในหาดใหญ่ หรือจังหวัดอื่น ๆ ด้วยความที่เราไกลบ้านคงจะมีเรื่องให้คิดเยอะ แต่ถ้าเราไม่สู้ตอนนี้ก็ไม่รู้จะไปสู้มันตอนไหน สำหรับผมแล้ว ก็เป็นเด็กบ้านนอกคนหนึ่งออกหาความฝันของตนเองเพื่อความอยู่รอดต้องมารับใช้คนอื่นทำงานให้คนอื่น จนเรามีความรู้เลยมาทำเป็นของตัวเองครับผม
"คนสงขลา" ศิษย์เก่า ม.ขอนแก่น รุ่นที่ 1หมายเลขนักศึกษา 001 คณะเกษตรศาสตร์
6 กุมภาพันธ์ 2567 | 30,034"เจ๊หลั่น"ทายาทโรงขนมเหนียนเกาหรือขนมเข่ง ทำมาตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษ กว่า 40-50 ปี หนึ่งเดียวในสะเดา
31 มกราคม 2567 | 2,343ผู้ก่อตั้งเพจเรื่องนี้ฉายเถอะ คนหาดใหญ่อยากดู คอมมูนิตี้ที่เปิดกว้างต้อนรับทุกเพศทุกวัยที่ต้องการจะเปิดประสบการณ์การดูหนังที่ไม่เหมือนใคร
5 มกราคม 2567 | 2,541"น้องน้ำฝน"นางสาวสมิหลาสงขลา ประจำปี 2566 สวย เก่ง ครบ สมตำแหน่งที่ได้รับ
6 กรกฎาคม 2566 | 13,554"เซียวบ๊ะจ่าง"ป้าจำลอง ความอร่อยกว่า 80 ปี บ้านทับโกบสะเดา สูตรอาม่าชาวแต้จิ๋ว เมืองซัวเถา ประเทศจีน
21 มิถุนายน 2566 | 1,632ผู้ก่อตั้งเพจ Hatyai Connext กลุ่มคนขับเคลื่อนเมืองหาดใหญ่ ผ่านการสื่อสารที่เป็นเอกลักษณ์ในมุมมองใหม่
30 พฤษภาคม 2566 | 2,776"หินสีครีม"ช่างซ่อมหนังสือหนึ่งเดียวในย่านเมืองเก่าสงขลา
28 ธันวาคม 2565 | 2,924