หางานหาดใหญ่ หาดใหญ่ ชัดทุกเรื่องเมืองหาดใหญ่ สงขลา อับเดตข่าวหาดใหญ่ Hatyaifocus สาวสวยหาดใหญ่ หนุ่มหล่อหาดใหญ่

ในเวลานี้ทะเลสงขลาใครได้ไปเยือนก็คงติดใจ แต่ที่นี่แหละจะมีคนตายอยู่ทุกปีสาเหตุก็มาจากสงขลาดินแดนที่มีหาดทรายชายทะเลและผู้คนมากมายที่มาเล่นน้ำกันสนุกสนานแต่ว่าที่ไหน ๆ ก็มักจะมีอาถรรพณ์อันลี้ลับสงขลาที่สวยงามก็ไม่อาจจะเว้นได้ แนวทะเลจากด้านสนามกอล์ฟนับจากแนวด้านตรงหน้าศาลากลางไปจนจรดด้านเหนือวิทยาลัยเทคนิคภาคใต้ทะเลแถบนี้ ได้คร่าชีวิตคนที่ไปเล่นน้ำทุกปีบางปีถึงสามสี่ศพก็เคยมีผมชอบเล่นน้ำ ตั้งแต่เด็กสามารถเล่นได้หลายชั่วโมงโดยไม่เบื่อเมื่อผมรับราชการและได้เล่นน้ำแถบนั้นเป็นประจำก็ได้มีคนหลายคนเล่าให้ฟัง แต่ผมก็ยังไม่ปักใจเชื่อเท่าใดนัก และแล้ววันนั้นก็มาถึงวันที่ผมรับรู้ว่าทำไมท้องทะเลแถบนั้นจึงเป็นแดนอาถรรพณ์ที่กลืนชีวิตคนไปแล้วทุกปี

วันนั้นท้องทะเลราบเรียบและมีสีคราม อากาศกำลังอุ่นสบายชายหาดวันนั้นมีผู้คนพอประมาณผมก็จอดมอเตอร์ไซด์ ตรงแนวสนแล้วเดินลุยทรายลงไปในทะเลน้ำทะเลกำลังอุ่นสบายเพราะอมความร้อนจากแดดไว้ตลอดวันผมเริ่มว่ายออกไปไกลเรื่อย ๆ จนไกลพอประมาณผมหยุดนิ่งหันหน้ากลับพร้อมจะว่ายเข้าฝั่งทันใดนั้นผมขนลุกซู่เย็นวาบไปทั้งตัวเมื่อสายตามองกราดไปรอบ ๆ เห็นวัตถุสิ่งหนึ่งลอยนิ่งอยู่ใต้ผิวน้ำเกือบหนึ่งฝ่ามือห่างตัวผมกว่าหนึ่งช่วงแขนผมจ้องมันอยู่นานมันไม่ใช่ปลาหรือสัตว์น้ำใด ๆ แต่มันคือกระดูกท่อนขาของมนุษย์ยาวประมาณฟุตกว่าสีขาวผมนิ่งจ้องมันหลายอึดใจแล้วก็ดูเหมือนว่ามันกำลังพยายามเข้ามาใกล้ผมในรัศมีช่วงแขนให้ได้ แต่ไม่สำเร็จ

มันคือกระดูกแน่ ๆ กระดูกที่ไม่สามารถจะลอยน้ำได้ ตอนนั้นผมอยู่คนเดียวในทะเลอ้างว้าง และหว้าเหว่อย่างบอกไม่ถูกเท้าทั้งสองข้างแตะพื้นไม่ถึงเหมือนถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวในโลกผมยอมรับว่ากลัวมาก แต่แล้วสักครู่มันก็หายไปอย่างน่าประหลาด เมื่อมือไปสัมผัสกับพระที่ห้อยคออยู่ผมรีบว่ายจากจุดเดิมประมาณ 20 เมตรต่อมาก็ลืมเรื่องนี้ไปชั่วคราว แต่ในขณะที่กำลังจะว่ายเข้าฝั่งลางสังหรณ์ที่เกิดขึ้นแล้วผมก็มองไปรอบตัวอีกเจอมันเข้าอีกแล้วมันอยู่ห่างตัวผมกว่าช่วงแขนเหมือนเดิมมันตามผมมาได้อย่างไร ?

ผมกำพระที่คอแน่นแล้วรีบว่ายน้ำเข้าฝั่งอย่างไม่คิดชีวิต เมื่อถึงจุดหมายก็ถึงกับนอนแผ่อยู่ที่ชายหาดอย่างหมดแรงในที่สุดผมก็รู้ว่าอาถรรพณ์ของที่นี่ก็มันนั่นเองผมอาจเสร็จมันไปแล้วถ้าผมตกใจจนหมดสติหรือถ้าปล่อยให้มันเข้ามาจนถึงตัวผมวันนั้นผมกลับบ้านไปเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เพื่อนบ้านและญาติฟังหลายคนเชื่อ แต่บางคนก็ไม่เชื่อคืนนั้นผมนอนคิดตลอดคืนว่าไม่น่าจะเป็นไปได้เพราะเรื่องผีสางผมไม่เคยเจอเลยสักครั้งเดียว

ในวันรุ่งขึ้นผมตัดสินใจไปพิสูจน์ด้วยกันกับเพื่อน ๆ แต่ก็ไม่มีใครกล้าไปกับผมผมก็กลัวไม่ต่างจากเพื่อนเท่าไหร่ แต่ความต้องการพิสูจน์มีมากกว่าผมจึงว่ายน้ำออกไปอีกโดยห่างจากแนวเดิมประมาณ 20 เมตรวันนี้ผมพกเครื่องรางของคลังไปเต็มอัตรา ผมว่ายออกไปจนถึงจุดเดิมที่เคยเจอบัดนั้น. สายตาผมก็จับภาพทางขวามือได้มันเป็นฟองพรายพุ่งขึ้นจากน้ำกระดูกผีสิงชิ้นนั้นมันพุ่งขึ้นจากใต้น้ำด้วยความเร็วพอประมาณเมื่อเห็นแน่ชัดแล้วก็ไม่ต้องสงสัยกันต่อไปจึงว่ายกลับฝั่งด้วยความเร็วที่สุดในการว่ายน้ำทั้งชีวิตของผมเมื่อถึงฝั่งผมก็เล่าให้เด็กหนุ่มที่ชอบมาเล่นน้ำที่นั่นประจำฟังเขาก็บอกว่าเคยเจอเหมือนกันแล้วก็กลัวจนไม่กล้าที่จะออกนอกฝั่งไปไกล ๆ เลยจนกระทั่งบัดนี้แล้วคุณล่ะอยากไปพิสูจน์ด้วยตัวเองบ้างไหม ?

ขอบคุณภาพข้อมูล : พลังจิตดอทคอม