หางานหาดใหญ่ หาดใหญ่ ชัดทุกเรื่องเมืองหาดใหญ่ สงขลา อับเดตข่าวหาดใหญ่ Hatyaifocus สาวสวยหาดใหญ่ หนุ่มหล่อหาดใหญ่

เมื่อคุณย่างขาเข้ามาในร้าน ภายในร้านแห่งนี้จะเห็นผู้คนหนาแน่นเต็ม ที่สำคัญโต๊ะจะมีขนาดใหญ่มากที่ไม่ใช่นั่งเพียง 2-3 คนบนโต๊ะเต็มไปด้วยเครื่องเล่นต่าง ๆ กระดานลูกเต๋า หรือเครื่องเล่นชิ้นอื่น ๆ อีกมายที่บางคนแทบจะไม่รู้จักหรือเคยเห็น กระจัดกระจายตามโต๊ะ คนที่นั่งอยู่บนโต๊ะต่างมีเสียงและรอยยิ้มหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน หากจะให้เราบรรยายความรู้สึกคงไม่ดีไปกว่าตัวของเจ้าของร้านที่คิดร้านแบบนี้ขึ้นมา ดังนั้นเราไปฟังบทสัมภาษณ์ คุณเก่ง หรือนายธีรภัทร์ ธรรมรัตน์พงศ์ เจ้าของร้าน Libry House bored game cafe กันเลยดีกว่า

คุณเก่งจบจากอะไรที่ไหนมา ทำไมถึงได้คิดมาเปิดบอร์ดเกมในหาดใหญ่ ?

ผมจบปริญญาโท คณะรัฐศาสตร์ จากมหาวิทยาลัยรามคำแหง ตอนแรกจบปุ๊บคิดเลยว่าเราชื่นชอบด้านพวกนี้ เมื่อก่อนก็เคยอยู่และคลุกคลีในเรื่องของกระแสของบอร์ดเกม ก็เลยรู้สึกอยากเปิด ช่วงแรก ๆ ที่เปิดก็เปิดเป็นร้านกาแฟทั่วไป แล้วสักพักถึงจะค่อยเอาบอร์ดเกมมาลงร้าน รวมถึงมีรุ่นพี่ที่ชื่นชอบทางด้านนี้ด้วยก็มีเอามาเสนอบ้างให้เล่นด้วยกัน พอชอบติดใจอยากเอามาลงที่ร้านบ้าง

แอบเห็นหนังสือในร้านที่วางอยู่ทั้งหมดของคุณเก่งหมดเลยหรือเปล่า ?

ใช่ครับ ของผมสะสมเองชื่นชอบส่วนตัวพอตั้งแต่เด็ก เปิดร้านเลยเอามาวางด้วยมีครบหมด เป็นอีกทางให้ลูกค้าได้ ว่าจะเลือกทำอะไร ถ้าไม่อยากเล่นบอร์ดเกมคือพูดง่าย ๆ ร้านนี้มันเกิดจากความชอบหมดเลย เช่นตัวการ์ตูนที่ชอบก็เอามาลงที่ร้าน บอร์ดเกมที่ชอบก็เอามาลงที่ร้าน ก็คิดในใจว่ามันก็ต้องมีคนบางคนบ้างแหละที่ชอบอะไรอย่างนี้

เริ่มแรกเรามีบอร์ดเกมเยอะไหม ในการเปิดร้าน ถ้าเทียบกับแต่ก่อนและตอนนี้ ?

บอร์ดเกมแรกเริ่มเลยพี่ก็เอามาลงแค่เล็กน้อยเท่านั้น ไม่กล้าลงทุนเยอะจนกระทั่งกระแสบอร์ดเกมมันเริ่มมาหลาย ๆ ที่ก็เริ่มรู้จักร้านเราเริ่มพูดถึงตัวของบอร์เกม "จนพูดติดปากว่าเอ้ยไปเล่นบอร์ดเกม " เมื่อก่อนผมเชื่อนะว่าหลาย ๆ คนอาจจะไม่รู้จักคำว่าบอร์ดเกม แต่พอในยุคนี้มีคนเริ่มพูดถึง บอร์ดเกมคือะไรก็พากันลองมา ตอนแรกไม่ได้ทำเป็นทางการ พอมันมีลูกค้าแล้วเลยตัดสินได้จริง ๆ ว่าเอาบอร์ดเกมมาลงแน่น ๆ เลยแล้วกัน แต่อย่าเรียกว่าทำเป็นธุรกิจนะ ให้เรียกเหมือนเดิมคือความชอบ

ความสุขตรงนี้มันเกิดจากอะไร เพราะคนที่จะทำแบบนี้ต้องใจรัก ตอนนี้มีความสุขกับสิ่งที่ทำแล้วจริง ๆ ใช่ไหม ?

อย่างที่เคยบอกจุดเริ่มต้นมาจากความชอบ พอเเห็นสิ่งที่เราชอบมันไปได้ดี นั่นแหละความสุขเต็ม ๆ เลย มันได้ทั้งเราและลุกค้าเลยนะความสุขตรงนี้ แต่ว่าร้านผมไม่มีคาบชั่วโมงในการเล่นนะ ทั้งที่ถ้าเป็นร้านบอร์ดเกมโดยทั่วไปจะมีราคาเป็นชั่วโมงแน่นอน จากกลุ่มน้อยไปจนมาก ซื้อเครื่องดื่มก็เล่นได้ตามปกติเลยไม่จำกัดชั่วโมง ตอนนี้เริ่มแรกยังไงผมก็ยังคงรู้สึกอย่างนั้น และหากใครที่เล่นไม่เป็นผมก็ยินดีสอนอยู่แล้ว ก็คือทำด้วยใจ หากไปร้านอื่นบางทีมีคิดค่าสอนในการเล่น

มีปัญหาไหมในการเปิดร้านบอร์ดเกมแบบนี้ ?

ปัญหาในแรก ๆ หรอ มีบ้างแต่ส่วนใหญ่เป็นเรื่องจุกจิก จะมีอยู่อย่างนึงก็คือเราเปิดบอร์ดเกมใช่ไหม เราก็เคยเจอลูกค้าอารมณ์แบบเดินเข้ามาเล่น แล้วก็ออกไปเฉยโดยที่ไม่ได้สั่งอะไรเลยก็มี พี่เลยมีความรุ้สึกว่าเอ้ยเดี๋ยวนี้คนมันทำแบบนี้กันเลยหรือ ดังนั้นต้องมาคิดนั่งวางแผนใหม่ ถ้าคุณไม่สั่งเครื่องดื่ม แต่คุณมาเล่นเราจะมีค่าบริการแทน โดย 60 บาทเท่านั้น ราคาร้านอื่นก็ปกติเท่านั้น แต่ของพี่ทั้งวัน 13.00-23.00 น. คุณจะอยู่ตรงนี้นานแค่ไหน เพราะเราได้ฟิกของเรื่องรายได้ เราขอแค่ลูกค้าแฮปปี้ระหว่างกันพอ 

 ส่วนตัวพี่เลยเจอเหตุการณ์ที่ร้ายแรงอะไรมาบ้างในชีวิต ?

ร้ายแรงสุด ๆ ในชีวิตผมและครอบครัวเราเคยโดนระเบิดกันที่คาร์ฟูในสมัยนั้น ตอนนั้นพี่อยู่แค่ม.4 ประมาณ 15 ปี เดิน ๆอยู่ก็โดเฉยกับครอบครัว 5 คน สะเทือนใจมันชาไปหมด หลังจากนั้นชีวิตก็เหนื่อยหน่อย เพราะมันโดนทั้งครอบครัว แย่มากครับตอนนั้น แต่ถือเป็นประสบการณ์ที่จะไม่ลืมเลย

อยากให้พี่ช่วยฝากข้อคิดให้สำหรับคนท้อแท้ หรือคนที่อยากจะลงทุนทำอะไรแต่ไม่กล้าเพราะกลัวต่อเศรษฐกิจในยุคนี้?

พี่เชื่อนะว่าส่วนใหญ่คนที่เปิดร้านกาแฟ เปิดจาการชื่นชอบจริง ๆ คราวนี้ผมคิดว่าถ้าคนเราชอบอะไรมันจะทำทุกอย่างออกมาได้ดี คนเขาก็รักในร้านคุณอยู่ล่ะ ถ้าถามว่าปัญหาเศษฐกิจในสมัยนี้มันไม่โอเคหรือเปล่า ก็ต้องตอบว่าค่อนข้างจริง แต่ถ้าร้านคุณโอเคกับยุคสมัยนี้มันก็ต้องไปได้มันอยู่ที่ตัวคนทำด้วย ในเมื่อคนจำเป็นต้องกินต้องใช้ เราจะไปโทษเศรษฐกิจอย่างเดียวก็ไม่ได้ คือคนเรามันต้องแอคทีฟตัวเองตลอดเวลา ไม่ใช่โทษว่าเศรษฐกิจไม่ดี แล้วเคยถามตัวเองบ้างไหมว่าเคยที่จะทำอะไรให้มันดีขึ้นบ้าง