อย่าอายทำกิน อย่าหมิ่นเงินน้อย อย่าคอยวาสนา วลีเด็ดที่ใครหลาย ๆ คนยังคงใช้ในการดำเนินชีวิตอย่างแน่นอน วันนี้เรามีอีกหนึ่งเรื่องราวการสู้ชีวิตของชายหนุ่มวัยเพียง 27 ปี หากชาวหาดใหญ่คนไหนขับรถไปมาทางอุโมงค์กัลยาณมิตร ด้วยไลฟ์สไตล์การขายที่ไม่เหมือนใครมาก่อน ดังนั้นเราจึงไม่พลาดที่จะเข้าไปสัมภาษณ์สนทนาเรื่องราวในชีวิตของหนุ่มคนนี้กัน
โดยหนุ่นคนนี้ชื่อว่านายวงศ์วิทย์ นนทพันธ์ ชื่อเล่น เก่ง อายุเพียง 27 ปี เรียนจบจากโรงเรียนส่องแสงพณิชยการ ปวส. สาขาการตลาด มีพี่น้องด้วยกันทั้งหมด 2 คน ตัวเองอาสัยอยู่กับแม่บ้านในระแวกถนนเส้นนี้ โดยจุดเริ่มต้นการขายน้ำเก๊กฮวยมาจากการที่อยากแบ่งเบาภาระของที่บ้าน บ้านเราไม่ได้สมบูรณ์แบบเหมือนคนอื่นเขา จึงจำเป็นต้องดิ้นรนทุกวิถีทางที่พอจะหาเงินมาได้ ซึ่งก่อนหน้าที่เจ้าตัวเผยเคยทำงานที่กทม. เป็นรปภ. แต่ด้วยเศษฐกิจที่แย่ลง และค่าครองชีพที่สูงมากขึ้น จึงรู้สึกว่าไม่ไหวเลยจำใจต้องกลับบ้านเกิดที่หาดใหญ่
วิธีแนวคิดนี้คิดอย่างไร ถึงได้นึกไอเดียการค้าขายแบบนี้ ?
ในความคิดของผมตอนนั้น ผมคิดว่าผมต้องทำอะไรก็ได้ 1 อย่าง ซึ่งในชีวิตผมลองมาหลายอาชีพแล้วแต่ก็ยังไม่ตอบโจทย์สักอย่าง ครั้งนี้ผมเลยลงทุนขายน้ำเก๊กฮวยเอง โดยใช้เงินที่ตัวเองมีเพียงพันกว่าบาทในการลุงทุน แรกเริ่มก็ลงทุนซื้อขวด หลอดพลาสติก ถุงหิ้ว แล้วก็ดอกเก๊กฮวย แต่จักรยานคันนี้เป็นของสะสมของคุณพ่อ ผมเลยนำมาใช้ปั่นขาย โดยทั้งหมดต้มเองที่บ้านปรุงเองใส่ขวดนำมาขาย ตอนแรกผมขายไม่ดีเลยนะ ยังมีหลาย ๆ คนงงแน่นอน ไอนี่ทำอะไร ใส่สูทมาขายของหรอ อาจจะมองตลกไปบ้าง ผมไม่ไม่ได้สนใจ เพราะผมต้องหาวิธีการใหม่ ๆ ให้คนสนใจสิ่งที่ผมขาย
แล้วสูทที่ใส่ นำมาจากไหนไม่ร้อนหรอใส่ทุกวัน ?
ไม่นะ ชินแล้ว มันแปลกดีด้วย ยุคคลาสสิกเลยก็ว่าได้อารมณ์คาวบอยเลย มันจะทำให้คนที่ผ่านไปผ่านมาสังเกตและให้ความสนใจว่าผมกำลังทำอะไร ผมขายอะไร ต้องแวะมาดูแล้วแหละ เห็นสไตล์นี้ใช่ไหม แต่เดี๋ยวนะหลายคนอาจจะเข้าใจผมว่า ขายเก๊กฮวยใส่สูทต้องมีเงินดิ เงินตัดสูทแพงนะ อันนี้ต้องบอกก่อนว่าตัดมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว เลยนำกลับมาใช้อีก ไม่ได้สั่งตัดแน่นอน สิ่งที่ใส่อยู่ในตัวคือมีอยู่แล้ว
มีแต่คนบอกว่าเป็นพ่อค้าน้ำเก๊กอวยที่หล่อที่สุดเลยนะตอนนี้รู้สึกอย่างไรบ้าง ?
ผมว่าไม่จริงหรอก (หัวเราะ) หล่อที่สุดเลยหรอ หรือยังไม่เห็นหน้าชัด ๆ มากกว่า แต่ถ้าเป็นอย่างที่เขาว้่ากันผมคงไม่ว่าอะไร ผมดีใจเสียด้วยซ้ำที่มีคนชอบในสิ่งที่ผมทำ ชอบในอาชีพที่สุจริตไม่เบียดเบียนใคร ผมมีความสุขมากแล้วถึงจะไม่ได้ขายแล้วรวยเลย มันจึงค่อย ๆ เป็นนค่อย ๆ ไป
ขายตั้งแต่กี่โมง ขายตรงไหนบ้างบอกพิกัดหน่อย เพื่อมีคนสนใจอยาจะแวะมาซื้อก่อนกลับบ้าน
มาได้เลยครับที่เดิมเวลาเดิมแน่นอนเช้าถึงเย็น ก็ตรงอุโมงค์กัลยาณมิตรเลย แต่ก่อนที่จะมาจอดตรงนี้ ผมจะปั่นเวียนรอบ ๆ นี้ก่อน แต่ก่อนปั่นรอบเมืองเลยนะตอนนี้คือไม่ไหวแล้ว เลยผันมาปั่นแค่หน้ารพ.หาดใหญ่ จอดได้บ้างไม่ได้บ้างเพราะถูกไล่ที่สาธารณะ เลยต้องหาทำเลใหม่ ตรงนี้คือลงตัวดีแล้วอยู่ตรงนี้ตลอดแหละแวะมาได้
ขายมานานหรือยังคะ ขายดีไหมประมาณมาคร่าว ๆ ถ้าเป็นไปได้อยากขยายเพิ่มไหม?
เพิ่งเริ่มขายได้เพียง 2 เดือนเอง โดยที่ผมตั้งไว้แค่วันละ 27 ขวดเท่านั้น แต่ตอนนี้ก็มีเพิ่มขึ้นมาเรื่อย ๆ ขายหมดก็กลับ แต่ถ้าวันไหนยังไม่หมดก็คงนั่งรอลูกค้าต่อไป แต่ปกติมันก็หมดไว แต่เอาแน่เอานอนไม่ได้อยู่ดีในการค้าขาย หัก ๆ แลเว ได้เงินแค่ 100 กว่าบาทเท่านั้น และปัจจุบันก็เลือกอาชีพนี้เป็นหลักไปแล้วนะ ค่อย ๆ ดีกว่าทีละขั้น ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากจะทำส่งร้านค้า ร้านส้มตำ ร้านอาหารนะ แบบว่ากินเผ็ดแล้วมาคลายร้อน (หัวเราะ) อยากทำมากในอนาคต ได้มีรายได้มาจุนเจือครอบครัวเพิ่มเติม
หลังจากนี้ถ้าเรานำเสนอเรื่องราวออกไปแล้วมีคนมาซื้อเยอะขึ้นจะดีไหม ทำทันไหม?
ต้องโอเคแน่นอนครับ ดีซะอีกคราวนี้ลูกค้าเยอะเลย ผมคงต้องตื่นมาทำไวกว่าเดิมอาจจะวันละ 100 ขวดไปเลยขยายมากขึ้นมันดีมากนะ (อมยิ้ม) ต้องขอบคุณพวกพี่ ๆ เลยที่มาเนี่ยมาทำให้คนรู้จักกับผมเยอะขึ้น ขอบคุณครับขอบคุณมาก ๆ เลย
ฝากแนวคิดให้วัยรุ่นยุคนี้กันหน่อย สำหรับคนที่กำลังท้ออยู่ เรามีอะไรอยากจะส่งกำลังใจถึงพวกเขาไหมให้ลุกขึ้นสู้ ?
ผมอยากให้ทุกคนสู้นะ สู้ไปพร้อม ๆ กัน อย่าอายที่จะทำกิน คนที่ควรอายคือคนที่ไม่ทำอะไรมากกว่าครับ เรามีร่างกายมีความพร้อม มีทุกอย่างในความเป็นมนุษย์ ทำไมไม่ใช้สิ่งที่พ่อแม่สร้างเรามาทำประโยชน์ล่ะ ผมก็คงเป็นอีกคนคนที่เผชิญมากับทุกปัญหา ทุกอาชีพ แต่ผมก็สามารถก้าวผ่านไปได้ทุกครั้ง ผมลองมาหลายอาชีพดีบ้างไม่ดีบ้าง แต่ผมก็ทำมันได้ทุกอาชีพนะ หากถามว่าอายไหม ผมไม่อายที่จะทำกินแบบนี้มันแฮปปี้อ่ะมีคนชื่นชอบแบบนี้เดี๋ยวคนนี้มา คนนู้นมามันเหมือนกับผมสร้างจุดขายใหม่ ๆ ให้ตัวเอง ทุกอย่างไม่ยากมันอยู่ที่ว่าเรามองอย่างไร เราคิดเช่นไร แล้วอยากจะเดินไปกับมันไหมถ้าเราอยากเดินไปต่อก็ลุยเลยครับ ไม่มีใครตายในการทำมาหากินอย่างแน่นอน สู้ครับพรุ่งนี้ก็วันใหม่แล้ว มันพร้อมให้เราก้าวไปข้างหน้าเสมอ
"ลุงแจ้ว"สามล้อถีบรุ่นสุดท้ายแห่งเมืองสงขลา
13 มิถุนายน 2567 | 169"หลวงทุ่งจินดา"ขวัญใจเด็กสะเดา แจกนมขนมฟรี ทำมานานกว่า 17 ปี
29 เมษายน 2567 | 176"คนสงขลา" ศิษย์เก่า ม.ขอนแก่น รุ่นที่ 1หมายเลขนักศึกษา 001 คณะเกษตรศาสตร์
6 กุมภาพันธ์ 2567 | 27,240"เจ๊หลั่น"ทายาทโรงขนมเหนียนเกาหรือขนมเข่ง ทำมาตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษ กว่า 40-50 ปี หนึ่งเดียวในสะเดา
31 มกราคม 2567 | 778ผู้ก่อตั้งเพจเรื่องนี้ฉายเถอะ คนหาดใหญ่อยากดู คอมมูนิตี้ที่เปิดกว้างต้อนรับทุกเพศทุกวัยที่ต้องการจะเปิดประสบการณ์การดูหนังที่ไม่เหมือนใคร
5 มกราคม 2567 | 972"น้องน้ำฝน"นางสาวสมิหลาสงขลา ประจำปี 2566 สวย เก่ง ครบ สมตำแหน่งที่ได้รับ
6 กรกฎาคม 2566 | 11,958"เซียวบ๊ะจ่าง"ป้าจำลอง ความอร่อยกว่า 80 ปี บ้านทับโกบสะเดา สูตรอาม่าชาวแต้จิ๋ว เมืองซัวเถา ประเทศจีน
21 มิถุนายน 2566 | 1,545