หางานหาดใหญ่ หาดใหญ่ ชัดทุกเรื่องเมืองหาดใหญ่ สงขลา อับเดตข่าวหาดใหญ่ Hatyaifocus สาวสวยหาดใหญ่ หนุ่มหล่อหาดใหญ่

เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เยาว์วัย มีเรื่องราวความเป็นมาที่ยาวนานและซับซ้อน ด้วยความที่เราเป็นลูกชาวบ้านจน ๆ ลำบากยากแค้นต้องฝังจำใจจนเติบใหญ่ แม้ชีวิตจะสำเร็จแล้วแต่ก็ยังคงจำเรื่องราวในชีวิตได้อย่างดี ลืมตาออกมาปุ๊บถูกเลี้ยงดูออกมาด้วยความยากลำบาก การทำมาหากินก็เป็นวิถีของคนในอดีต เรื่องราวชีวิตของครูสัญญาจะเป็นเช่นไรต่อ วันนี้เรามีบทสัมภาษณ์ดี ๆ อีกหนึ่งมาให้ทุกท่านได้อ่านกัน

- ครูเล่าเรื่องราวในชีวิตให้เราฟังหน่อยเริ่มแรกเลยตั้งแต่ครูจำความได้ ? 

ชีวิตครูผูกพันกับชาวนา เล็ก ๆ ตอนที่เรียนหนังสือยังต้องไปใช้ที่ชีวิตที่ทุ่งนาไปแบกข้าว จนกรทั่งเข้าสู่กระบวนการเรียนการสอนพัฒนาชีวิตเริ่มต้นตั้งแต่ระดับประถมเลือกเรียนรร.ใกล้บ้านนั่นคือจังหวัดพัทลุง หลังจากนั้นเข้าต่อมัธยมต่างอำเภอในจังหวัดพัทลุง หลังจากนั้นมัธยมจึงเข้าเรียนที่รร.ตะโหมด จังหวัดพัทลุงเช่นเดียวกัน แต่ระหว่างการศึกษาเล่าเรียนนั้นตัวเราเองก็ต้องปากกัดตีนถีบช่วยพ่อแมาทำมาหากิน เริ่มตั้งแต่ทำนา เก็บเกี่ยวข้าว เอาเงินมาซื้ออุปกรณ์การเรียน ประทังชีวิต เพราะไอความยากลำบากตรงนี้ทำให้เราเห็นคุณค่าของเงิน จ่ายเงินแต่ละบาทต้องคิดแล้วว่าต้องใช้อะไรบ้าง

- เรื่องราวในรั้วมหาลัยที่ทำให้เกิดอาชีพที่อยากเป็นครู เริ่มมาจากตรงไหน ?

-เข้ามหาลัยปีแรกศึกษาที่วิทยาลัยพละยะลา ร่ำเรียนไปด้วยความพยายามแต่ก็ต้องอาศัยหยาดเหงื่อตัวเองช่วงวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ ศุกร์ตอนเย้นต้องนั่งรถไฟจากยะลามาลงบ้านพัทลุง ราคา 33 บาทกลับมาเพื่อที่จะทำงานนั่นก็คือโรงเลื่อยที่คลองแงะ สะเดาทำไปเรื่อย ๆ ได้เงินเล็ก ๆ น้อย ๆเอาไปใช้จ่ายประทังชีวิตได้ 1 อาทิตย์ ก็วนมาอีกทำแบบนี้ตลอด จนกระทั่งเริ่มจบปริญญาตรี และเรียนภาคค่ำการศึกษาเพื่อพัฒนาท้องถิ่น ในกลางวันเราก็ต้องทำงานเป็นเด็กเสริฟ ทำทุกวิถีทางที่พอจะหาเงินได้

-พอจบราชฎัฎยะลา จึงกลับบ้านที่พัทลุงก็หางานทำ จนกระทั่งมาได้งานที่สงขลาเป็นช่างสีอยู่ 1 ปี ตกวัน 100 บาททำไปประมาณ 1 ปี จึงเบี่ยงเบนวิถีชีวิตตัวเองไปสมัครเป็นครูโรงเรียนเอกชน เงินเดือนแรกแ4,300 บาท ทำไป 5 ปี ตอนนั้นมีรับสมัครพนักงานไปยังหน่วยงานกรมต่าง ๆ ประจำการ 3 จังหวัด ตอนนั้นคือวางวางชอล์กไว้เลย ตอนนั้นวันแรกที่ไปเป็นวันที่โปรยนกกระดาษพอดี รุ่งเช้าเลยไปสมัครที่ค่ายสิรินธร เขาก็ให้ไปประจำอยู่ที่ศูนย์ดำรงธรรมยะลา และจึงย้ายมาประจำการอยู่ค่ายสิรินธรเหมือนเดิม หน้าที่หลัก ๆ ก็คืออกทำข่าว จัดรายการวิทยุ ก็เอาข่าวมานำเสนอในพื้นที่ เปิดเพลงให้กำลังใจทหาร ตำรวจ พลเรือน ปี47-48 ถามว่ากลัวไหม ไม่กลัว เพราะเราไปทำสิ่งที่ดีงาม แต่มีความเสียงไหม เสี่ยง เจอหลายเหตุการณ์แต่ไม่กลัวเข้าใจสภาวะของ 3 จังหวัดดีจนมาถึงทุกวันนี้

-ปลายปี 2548 จึงได้มีโอกาสนำน้อง ๆ นักเรียนร่วมโครงการของป๋าเปรม สานใจไทยสู่ใจใต้ ดูพหุวัฒนธรรม หลายเชื้อชาติแต่สามารถอยู่ร่วมกันได้ และเด็ก ๆ ได้นำวิถีชีวิตกลับมาใช้ ปี 48 เราหมดสัญญากับการจ้างเลยกลับมาเป็นครูต่อเอาตรง ๆ เลยไหมอาชีพครูในตอนแรกไม่ใช่ใจรักเลยเราอยากจะเป็นทหาร ตำรวจ แต่ด้วยความหักเหสถานการณ์ของสังคมที่เราจะต้องรับรู้และเข้าใจ

-และได้ตัดสินใจไปสมัครเรียนต่อทางสายครูโดยตรง จบออกมาได้เป็นครู แต่พอเราได้มาสัมผัสอาชีพความเป็นครู รู้ได้เลยว่ามันยิ่งใหญ่ ถ้าให้แนวคิดให้หลักคิด ผมคิดว่าครูนี่แหละคือวิศวกรผู้ที่ออกแบบความซับซ้อนของมนุษย์จากเด็กที่อ่านไม่ออกเขียนไม่ได้ ทำอย่างไรให้เขาอ่านออกเขียนได้ ก็เลยเกิดความรักในอาชีพครูและก็มุ่งมั่นมาตลอด จนกระทั่งทุกวันนี้ยังไม่อยากจะเลิกเป็นครูเลยมันเกิดความผูกพัน

-แนวคิดที่ใช้ศาสตร์พระราชา เข้าใจ เข้าถึง พัฒนา คนอื่นไม่ทราบแต่ตัวครูเองได้นำมาใช้ประโยชน์กับเด็ก ใช้กับการเรียนการสอน เข้าใจคือเราเข้าใจเด็ก เข้าใจสภาพครอบครัวของเขาแต่ละคนมักแตกต่างกัน เข้าถึง เราเปิดใจ คนเปิดครูต้องเปิดใจให้เด็กกล้าเข้าหาไม่ใช่นั่งหน้ามารหน้ายักษ์ให้เด็กกลัว ถ้าเราเปิดรับเด็ก เด็กก็กล้าเข้ามา และอันสุดท้ายคือการพัฒนา เราต้องพัฒนาองค์ความรู้ วิชการให้เต็มที่ นอกจากวิชาแล้วที่คนเป็นครูจะต้องตระหนัก คือการสอนคนให้เป็นคนดี นั่นก็คือการอบรมคุณธรรม จริยธรรมให้เด็กด้วย

ตลอดการเป็นครู กว่า 20 ปี ครูสัญญาได้ตระหนักและพัฒนาอย่างไรบ้างคะ ?

- การที่เรารับคำสั่งมาจากภาครัฐกระทรวงอะไรก็ดี ที่มุ่งเน้นให้เด็กเก่งดีมีสุข แต่คนเป็นครูต้องกลับมาคิดว่าเด็กเก่งเขาอาจไม่ดีได้ เก่งอาจจะเห็นแก่ตัวได้ ความสุขของเค้าก็อาจจะอีกแบบหนึ่ง แต่ถ้าเราให้เด็กดีก่อน ผมคิดนะว่าเด็กต้องดีก่อน เก่งมาทีหลัง ถ้าดีแล้วเก่งเขาจะมีความสุข สุขอยู่ไหนก็ได้ นี่ครูอาจจะคิดแตกจากคนอื่นก็ได้นะ ฉะนั้นในความเป็นครูตรงนี้ภูมิใจที่ได้สร้างลูกศิษย์ลูกหามากมาย โดยการที่เราค้นหาอัจฉริยะในตัวเด็ก เพราะอัจฉริยะในตัวเด็กเราต้องไต่ตรอง คัดกรองเด็ก เขามีความสามารถอะไร เพื่อเราจะได้ส่งต่อเขาให้ประสบความเร็จในอนาคต ครูเองก็มีส่งร้องเพลง ไปถึงระดับไมค์ทองคำ 2 ปีแล้วที่ส่งเข้าไป  

- เพราฉะนั้นถ้าเราเป็นครู เราอย่าคิดแค่ว่าศักดิ์แต่จะสอนอย่างเดียว ครูเองก็ต้องมีพัฒนา อัพเกรดตลอด รู้ความเปลี่ยนแปลงข้อมูลข่าวสารตลอดเพื่อที่จะตอบโจทย์ให้กับลูกศิษย์ ครูต้องเป็นต้นแบบที่ดี ยึดจรรยาบรรณความเป็นครูให้แนบแน่น ถ้าขาดจรรยาบรรณก็จะเป็นครูที่ดีไม่ได้ เราต้องสอนคนแล้วให้คนนี่แหละไปสร้างชาติต่อไป ฉะนั้นเด็กจะถูกสอนอย่างไร ถูกสร้างอย่างไรก็ต้องดูที่ต้นแบบ เขาจะได้เป็นผ้าขาวที่พร้อมจะสร้างคุณภาพต่อไป 

-ยิ่งเราอยู่สูงเราก็ยิ่งทำตัวให้ต่ำลง ก็จะมีแต่คนรักเคารพเรา ครูมีโอกาสที่ได้เข้าไปสอนเด็กในหลายรร. เห็นทุกอย่างมาหมดไม่ว่าจะสอนลูกคุณหนูคุณนาย สอนเด็กออทิสติกก็จะอีกแบบหนึ่ง จึงทำให้เห็นความหลากหลาย และกลับมาคิดว่าเรามีวิธีใดบ้างหากมีโอกาสที่จะได้ช่วยพวกเขาเหล่านั้น ฉะนั้นวิงวอนไปยังผู้มีกลำลังพร้อมถ้าช่วยเขาได้ควรทำ และนี่จึงเป็นหน้าที่ของความเป็นครูที่แสนสุดจะประทับใจและจะไม่มีวันเลิกลา