ตำบลปากรอ ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของอำเภอสิงหนคร อยู่ริมฝั่งทะเลสาบสงขลาช่วงรอยต่อระหว่าง จังหวัดสงขลากับจังหวัดพัทลุง ซึ่งเป็นช่องทะเลส่วนแคบเป็นคลองเชื่อมต่อระหว่างทะเลสาบสงขลาตอนล่างกับทะเลหลวง
เดิมการคมนาคมการติดต่อของชุมชนจะอยู่ภายในเขตหมู่บ้าน การเดินทางจะใช้เรือพายหรือเรือแจวมาตามลำคลองเล็กภายในหมู่บ้าน มาออกสู่ทะเลสาบสงขลา หรือมารอเรือโดยสารที่บริเวณบ้านแหลมจาก หมู่ที่ 6 บ้านบางไหน หมู่ที่ 3 และบ้านใต้ หมู่ที่ 4
เมื่อหลายร้อยกว่าปีที่ผ่านมา การขนส่งสินค้าจะใช้ยานพาหนะเป็นเรือและเดินทางทางน้ำเป็นหลัก ซึ่งในบริเวณพื้นที่ตำบลปากรอนี้ เป็นพื้นที่ของการขนส่งสินค้าทางเรือ เนื่องจากตำบลปากรอเป็นพื้นที่ราบติดริมฝั่งทะเล ด้านตะวันตกของพื้นที่คาบสมุทรสทิงพระ บริเวณคลองปากรอจึงเป็นสถานที่ ซึ่งเป็นที่พักรอที่ดีที่สุดของบรรดาพ่อค้าแม่ค้า และเรือขนสิงสินค้าต่างๆที่เข้ามาค้าขายยังคาบมุทรสทิงพระ ทั้งนี้เพื่อหลบหลบมรสุม หรือเป็นจุดแวะพักอีกหนึ่งจุดของขบวนเรือสินค้าและเรือโดยสาร จึงมีการเรียกว่า "ปากรอ" จนติดปากและกลายมาเป็น ตำบลปากรอ อำเภอสทิงพระต่อมาจนถึงปัจจุบัน
ตำบลปากรอตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของอำเภอสิงหนครห่างจากที่ว่าการอำเภอประมาณ 19 กม. ใช้เวลาในการเดินทางประมาณ 30 นาที เป็นที่ราบริมฝั่งทะเลด้านตะวันตกของพื้นที่คาบสมุทรสทิงพระ สภาพภูมิประเทศเป็นที่ราบ น้ำทะเลท่วมถึงในฤดูฝน ภูมิอากาศมี 2 ฤดู คือ ฝนกับร้อน
ตุดเด่นของตำบลปากรอ คือ สะพานปากรอ ซึ่งเป็นสะพานคอนกรีตที่เชื่อมระหว่างอำเภอควนเนียง - อำเภอสิงหนคร เป็นสะพานที่ทอดข้ามคลองปากรอ จุดเด่นของสะพานนี้คือตลอดสองข้างฝั่งสะพานจะมีบรรดานักตกปลามาปักหลักตกปลาอยู่เป็นประจำ โดยเฉพาะในช่วงฤดูกาลที่ปลาเข้าเยอะ บริเวณสะพานตกปลาก็จะคลาคล่ำไปด้วยนักตกปลาจากทั่วทุกแห่งทั้งคนในพื้นที่ และคนจากพื้นที่ใกล้เคียง บางคนถึงกับแห่มาปักหลักกินนอนอยู่บริเวณนั้น เพื่อต้องการตกปลาให้ได้เยอะ ซึ่งหาดใครเคยผ่านไปมาบริเวณสะพานปากรอ ก็คงเป็นภาพที่คุ้นตาและเห็นได้อยู่บ่อยครั้ง
นอกจากนี้ตำบลปากรอยังมีโบราณสถานที่สำคัญอีกหนึ่งแห่ง คือ วักแหลมจาก ซึ่งตั้งอยู่ หมู่ที่ 5 ตำบลปากรอ อำเภอสิงหนคร ภายในวัดแหลมจากมีโบราณสถานพระนอน(พระพุทธไสยาสน์) ที่เก่าแก่อยู่ริมทะเลสาบสงขลา ซึ่งเป็นที่เคารพนับถือ และสิ่งยึดเหนี่นยวจิตใจของคนตำบลปากรอมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน
ตามประวัติเล่าว่าเป็นวัดเก่าแก่คู่กับคาบสมุทรสทิงพระมาช้านาน เป็นวัดที่สำคัญวัดหนึ่งในจังหวัดสงขลา สันนิษฐานได้ว่าน่าจะสร้างมาตั้งแต่สมัยอยุธยาตอนปลายประมาณปี พ.ศ. 2310 วัดตั้งอยู่บริเวณริมฝั่งทะเลสาบสงขลาด้านทิศตะวันออกของบ้านปากรอ แต่เดิมเป็นเพียงสำนักสงฆ์ที่ใช้ปฏิบัติธรรมเท่านั้น ต่อมาก็ได้กลายเป็นวัดร้างเป็นเวลานานหลายปี ต่อมาในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 5) ในช่วงปี พ.ศ. 2440 ได้รับการมาบูรณะขึ้นใหม่โดยพระมหาลอย จนฺทสโร (ระตินัย) ซึ่งต่อมาได้เป็นเจ้าอาวาสรูปแรกของวัด (พ.ศ. 2440-2480)
ข้อมูลบทความ : -องค์การบริหารส่วนตำบลปากรอ
-สำนักทรัพยากรการเรียนรู้คุณหญิงหลงฯ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์
