หางานหาดใหญ่ หาดใหญ่ ชัดทุกเรื่องเมืองหาดใหญ่ สงขลา อับเดตข่าวหาดใหญ่ Hatyaifocus สาวสวยหาดใหญ่ หนุ่มหล่อหาดใหญ่

ในวันที่ฉันลาป่วย

เช้าวันทำงานอันแสนสดใสของใครหลาย ๆ คน กลับกลายเป็นวันที่ทุกข์ทรมานร่างกายที่สุดของฉัน เมื่อสมองสั่งให้ฉันลุกไปทำงาน แต่ร่างกายกลับต่อต้านและยืนยันให้ฉันนำตัวเองขนานกับท้องฟ้าที่แสนเจิดจ้าในเวลาเช้า ในที่สุดคำสั่งสมองก็ต้องแพ้ความต้องการของร่างกาย ฉันตัดสินใจกดโทรศัพท์ หมายเลขที่แสดงบนหน้าจอมือถือเป็นของที่ทำงาน จัดการแจ้งลาป่วย 1 วัน จากนั้นก็นำร่างที่อ่อนแอของตัวเองวางบนฟูกที่แสนสบาย และหลับใหลลงในที่สุด  

ท้องไส้ที่โหยหาอาหารปลุกฉันขึ้นจากความฝัน แต่ความขี้เกียจก็ชนะ ฉันยืนยันที่จะนอนแล้วเลื่อนมือถือไปมาอย่างเบื่อหน่าย ในห้วงของความคิดหนึ่ง ทำให้ฉันคิดถึงอดีต วัยเด็กฉันไม่เห็นต้องนอนป่วยอยู่ที่ห้องคนเดียวเลย ป่านนี้แม่คงทำอาหารอร่อยมาให้ ยายคงเดินมาเช็ดตัว คุณครูคงถามไถ่อาการ และเพื่อน ๆ คงตื่นเต้นกับการที่ฉันขาดเรียนในวันนี้  

ความทรงจำในวัยเด็กมันช่างหอมหวานเสียเหลือเกิน มันทำให้ฉันอยากกลับไปมีชีวิตแบบตอนอนุบาล เครียดที่สุดก็แค่ไม่อยากนอนกลางวัน แต่ถ้ากลับไปได้นะ จะรีบนอนให้เต็มที่เลย อยากกลับไปเล่นสนุก ๆ กลับเพื่อนวัยประถม อยากใช้ชีวิตง่าย ๆ แบบมัธยม อยากมีอิสระแบบตอนเรียนมหาวิทยาลัย แต่มันก็คงเป็นได้เพียงความคิด ทำได้ดีที่สุด คือ การผ่านไปมองรั้วประตูโรงเรียน ดีกว่านั้นหน่อยก็ได้เข้าไปสวัสดีคุณครูที่เคยสั่งเคยสอนฉันมา  

ฉันกดค้นหาโรงเรียนในเว็บยอดนิยมของคนทั่วโลก เจอโรงเรียนที่ปิดตัวลงอย่างน่าเสียดาย หนึ่งในนั้นมีโรงเรียนที่ฉันให้ความสนใจเป็นอย่างมาก คือ "โรงเรียนในร่มไผ่" เป็นโรงเรียนเอกชนในตัวเมืองหาดใหญ่ ตั้งอยู่ที่ ถ.นิพัทธ์อุทิศ 1 ต .หาดใหญ่ จ. สงขลา เปิดสอนตั้งแต่ อนุบาล 1 จนถึง ม.ศ.5 เป็นโรงเรียนเอกชนที่ปิดตัวลงไปแล้ว ด้วยเหตุใดนั้น ฉันไม่ได้สนใจใคร่รู้ ฉันสนใจเนื้อหาที่เป็นเรื่องเล่าจากเหล่าศิษย์เก่าที่นำมาถ่ายทอดผ่านตัวอักษรได้อย่างลึกซึ้ง กินใจ หากฉันเป็นหนึ่งในศิษย์เก่าโรงเรียนนี้ แน่นอนว่า ฉันจะไม่เพียงแค่อ่านมันเปล่า ๆ ฉันต้องมีน้ำตารินอย่างแน่ ๆ  

ในเว็บของศิษย์เก่าสงขลาวัฒนา หน้าแรกบอกเล่าเรื่องราวของเดือนแห่งความสุข เดือนธันวาคม เป็นช่วงเวลาที่เด็ก ๆ ในโรงเรียนต้องฝึกร้องเพลงคริสต์มาส มันเป็นการเชื่อมโยงศาสนาต่าง ๆ เข้ากันได้อย่างแยบยล การรอคอยเทศกาลสำคัญก็นับเป็นความสุขที่ยากจะลืมเลือน และเมื่อมันผ่านพ้นไปในปีนี้ ทุกคนก็รอคอยความสุขเหล่านั้นให้กลับมาอีกครั้งในปีถัดไป 

ฉันตัดสินใจกดหน้าถัดไป เป็น Blog ฉันขอหยิบเนื้อทั้งหมดมาวางไว้เลย เพราะไม่สามารถตัดตอนความเสนาะมาลงได้เพียงบางเสี้ยว เป็นถ้อยความที่ทำให้ฉันอยากเป็นบุคคลที่สามารถย้อนกลับไปหาอดีตได้    

"ครั้งหนึ่ง ณ ที่ใดที่หนึ่ง ในอดีต ที่เราอาจย้อนเวลากลับได้ คงมีหลายคนอยากกลับไปเป็นนักเรียนตัวเล็ก ๆ ที่นั่น เรามีอิสระที่จะวิ่ง จะร้อง หรือแม้แต้ฟ้องใครก็ตามที่เราคิดว่า เขาไม่รักเรา  

เราไม่เคยรู้ว่า เวลาที่เนิ่นนาน มันกำลังจะทำให้ลิ้นชักแห่งความทรงจำของเราถูกปิดไปนานแสนนาน จะกลายเป็นลิ้นชักที่ไม่มีวันถูกเปิดออก เพื่อจะบอกใครสักคนในวันนี้ว่า วันนั้น... 

เราไม่เคยโกรธนายเลย... 

เรายังคงคิดถึงเธอไม่เปลี่ยนแปลง... 

คุณครูไม่เคยเข้าใจผม... 

เธอไม่เคยรักครูเลย... 

ฉันยังรักเธอเสมอ... 

ฯลฯ 

ที่นี่ ยังพอมีลิ้นชักที่ยังใช้ได้ รอให้คุณได้ใช้มันเพื่อบอกอะไรที่คุณยังไม่ได้บอก ในอดีตที่ผ่านมา" 

การบอกเล่าเรื่องราวในอดีตมักเป็นสิ่งที่อยู่ในความทรงจำอันดีของผู้เล่า แม้ตัวฉันเองไม่ได้ประสบพบเจอกับเหตุการณ์เหล่านั้น แต่ฉันสามารถรับรู้ถึงอารมณ์ของรู้สึกของผู้เล่าได้เป็นอย่างดี  

"วันนี้ โรงเรียนเก่าในร่มไผ่ที่ฉันรัก...กลายเป็นเพียงอดีตไปแล้ว 

เสียงจอแจ...ของเด็กตัวเล็ก ๆ กลายเป็น ความเงียบสงัด  

เสียงเพลงชาติ...บทอาขยานเดิม ๆ บทเพลงคริสต์มาส จะไม่มีในสถานที่แห่งนี้อีกแล้ว  

สงขลาวัฒนา จะเหลือเพียงความทรงจำดี ๆ ของฉันและเพื่อน ๆ ทุกคนไปอีกนานเท่านาน..." 

ปัจจุบันโรงเรียนสงขลาวัฒนาไม่มีแม้ร่องรอยของตัวอาคาร ผ่านไปตรงที่เดิมตรงนั้น ก็เห็นเพียงสิ่งปลูกสร้างยุคใหม่ที่เรียกว่า คอนโดมีเนียมผุดขึ้นมาแทนร่มไผ่แสนสุข แต่ความทรงจำที่ยังฝังแน่นยังคงอยู่ในใจ ครั้งหนึ่งพวกเขา มีตัวย่อ ส.ว. ปักอยู่บนอก ยังคงจำประโยค "นั่งให้หลังตรง ดูขี้ผง ขี้พื้น กระเป๋าวางลงข้างล่าง" ได้เป็นอย่างดี และยังคงจดจำความสุขในวัยที่ใช้ชีวิตอยู่ภายใต้โรงเรียนในร่มไผ่แห่งนี้ได้อย่างไม่ลืมเลือน  

หลายคนอาจหลงลืมโรงเรียนแห่งนี้ แต่มั่นใจเหลือเกินว่า ศิษย์ที่นี่ไม่เคยละทิ้งความทรงจำที่ชื่อว่า สงขลาวัฒนาเลย...

"นานเหลือเกิน ที่หลายคน หลากรุ่น เราต่างใช้โรงเรียนเล็ก ๆ แห่งนี้ในการเป็นที่อบรมบ่มจริยา หลายคนล้มหาย มากคนตายจาก ก่อนตะวันจะสิ้นแสง เพียงขอแรงความคิดถึง จากทุกคนที่เคยผ่านรั้วโรงเรียนเก่า จะได้กลับมาบอกคำสั้น ๆ ว่า ฉันยังคิดถึงกัน"  

ขอบคุณข้อมูลและรูปภาพจาก ศิษย์เก่าโรงเรียนสงขลาวัฒนา ศิษย์เก่า สงขลาวัฒนา Page

ร่วมรำลึกและเรียบเรียง HatyaiFocus