หากไปเยือนเมืองสงขลา แน่นอนว่าเราต้องมีของฝากกลับไปฝากคนที่บ้าน หนึ่งในร้านค้าของฝากขนมอร่อยคงต้องยกให้กับร้าน บ้านขนมไทยสอง-แสน Cafe & Gallery of Songkhla ว่าไปแล้วเรามาทำความรู้จักกับร้านขนมคู่เมืองสงขลากันสักนิด
ชายหนุ่มจากทะเลจีนใต้สู่เมืองสองเล ก๋งซีตัน แซ่ภู่ ชาวจีนจากไหหลำ เดินทางจากประเทศจีนมาทำงานเป็นกุ๊กในเรือสินค้าระหว่างไทยกับสิงคโปร์ เรือสินค้าจะเข้ามาจอดเทียบท่าที่โรงสีแดง “หับ โห้ หิ้น” จังหวัดสงขลา ประเทศไทย เพื่อขึ้นเรือ เข้าพัก และซื้อข้าวสารลงเรือสำหรับนำไปขายที่สิงคโปร์ ก๋งพูดภาษาจีนได้ทุกภาษา พูดภาษาอังกฤษได้ดี พูดภาษาไทยได้ไม่ชัดแต่สื่อสารรู้เรื่อง ต่อมาก๋งได้รู้จักและคุ้นเคยกับครอบครัว “รัตนปราการ” คือคุณสุชาติและคุณเล็ก เจ้าของโรงสีแดง เมื่อรู้จักกันเป็นอย่างดีจึงไปมาหาสู่กันตลอด ก๋งเป็นคนเป็นคนเรียบร้อย สุภาพ ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่พูดมาก จึงถูกอัธยาศัยต่อผู้พบเห็น
ประมาณปี พ.ศ. 2486 สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ก๋งออกจากความเป็นกุ๊ก ครอบครัว “รัตนปราการ” ได้ให้พื้นที่ทำกินบริเวณด้านหลังทางด้านขวามือของบ้าน มีลักษณะเป็นเพิงแก่ก๋ง ชายจีนโพ้นทะเลจากทะเลจีนใต้จึงเริ่มต้นทำมาค้าขายที่เมืองสองเลด้วยการเปิดร้านกาแฟชื่อ “โกตุ้น”
สมัยนั้นไม่มีเครื่องบด เครื่องชง เครื่องคั่วกาแฟ เมื่อซื้อเมล็ดกาแฟมาจึงต้องคั่วเอง นำเมล็ดกาแฟที่คั่วได้ที่มาตำด้วยครกหิน นำมาร่อนด้วยกระชอนที่ทำจากไม้ไผ่ ผงกาแฟที่ร่อนแล้วนำมาเก็บไว้ในโถ กาแฟคั่วของร้านโกตุ้นมีกลิ่นหอมและอร่อย ด้วยอุปนิสัยส่วนตัวที่น่าคบหาจึงดึงดูดใจลูกค้ามาอุดหนุนอย่างสม่ำเสมอ ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นคนญี่ปุ่น คนสงขลาที่มาทำงานกับคนญี่ปุ่น และคนทั่วไป เนื่องจากร้านเป็นเพิงไม่มีที่นั่งให้ลูกค้าซื้อดื่มที่ร้าน ลูกค้าจึงต้องซื้อกลับ ก๋งใช้กระป๋องนมตราหมีกับนมตราแหม่มทูนหัวใส่กาแฟที่ชงและใช้เชือกกล้วยผูกสำหรับหิ้ว ก๋งค่อย ๆ สะสมและเก็บหอมรอมริบรายได้จากการขายกาแฟจากน้ำพักน้ำแรงตั้งแต่ปักหลักที่เมืองเก่าสงขลา
หญิงสาวจากเกาะยอสู่นครใน ยายเอียด ชื่อจริง กิ้มฉิ้น แซ่ภู่ เป็นคนเกาะยอ เกิดใกล้โรงเรียนวัดท้ายยอ ตรงข้ามอำเภอเมือง จังหวัดสงขลา ตอนอายุได้ 3 ขวบ ยายต้องมาอยู่กับย่าซึ่งมีอาชีพค้าทอง เนื่องจากแม่ของยายเสียชีวิต และเมื่ออายุ 7 ขวบย่าของยายเสียชีวิต
พ่อของยายซึ่งมีอาชีพก่อสร้างในภาคใต้จึงนำยายมาฝากไว้กับแป๊ะตี่กับป้าชู่ที่ร้านธรรมพานิช นครใน ยายจึงเป็นคนนครในนับแต่นั้น บ้านที่มาอยู่ด้วยเจ้าของบ้านทำกับข้าวและทำขนมเก่งจึงสอนและถ่ายทอดให้แก่ยาย แป๊ะตี่ชอบดื่มกาแฟได้ใช้ยายไปซื้อกาแฟที่ร้าน “โกตุ้น” ของก๋งเป็นประจำ ทั้งคู่พบกันครั้งแรกที่นั่น ฝ่ายชายรู้สึกชอบพอและรักฝ่ายหญิง จึงมาสู่ขอยายกับแป๊ะตี่และป้าชู่ ผู้ปกครองของยายไม่ได้ขัดข้องใด ๆ และรู้สึกยินดี เพราะก๋งเป็นคนไม่นิ่งดูดายและรู้จักทำมาหากิน
ขอบคุณภาพข้อมูล : บ้านขนมไทยสอง-แสน Cafe & Gallery of Songkhla
เปิดประวัติชุมชนชายแดน บ้านควนไม้ดำ สู่บ้านไทย-จังโหลน
31 สิงหาคม 2568 | 205ย้อนรอยชุมชนประวัติศาตร์บ้านโคกเมือง และตำนานทวดหลักเมือง (ควนเนียง)
31 สิงหาคม 2568 | 259จากรากเหง้าสู่ปัจจุบัน : สัมผัสวิถีชีวิตคนโนด ผ่านพิพิธภัณฑ์เมืองระโนด
31 สิงหาคม 2568 | 245“โรงเรียนช่างตัดเย็บเสื้อผ้าสงขลา” สู่วิทยาลัยอาชีวศึกษาสงขลา
24 สิงหาคม 2568 | 579ชุมชนท่องเที่ยว "บ้านหัวนอนวัด" ชุมชนคุณธรรม จิตรกรรมล้ำค่า ศาลาร้อยปี
24 สิงหาคม 2568 | 689ตำนานสิทธิเรือรี สู่ชื่อตำบลคลองรี อ.สทิงพระ
24 สิงหาคม 2568 | 688ข้าวดอกราย อาหารพื้นบ้านของคนสะกอมสมัยเริ่มก่อตั้งชุมชน
17 สิงหาคม 2568 | 702ย้อนภาพเก่าเล่าเรื่องอดีต...วิทยาลัยเทคโนโลยีสงขลา
17 สิงหาคม 2568 | 3,083